• Bu çocuk artık çok oldu!
• Sana kimse nasıl davranacağını öğretmemiş!
• Bravo benim çocuğuma, en birincisi sınıfının, aferin!
• Kıyamam ben sana, ver ben yapayım…
• Bir türlü düzenli olmayı öğrenemedin!
• Senin için herşeyi yaparım!

Tüm bu cümleleri aynı çocuğa sistemli bir şekilde söylediğinizi düşünün… Burada çocuk için neler oluyor? Hem seven hem kızan ebeveynler… Hem değerlisin hem o kadar da değilsin… Hem başarılısın hem de beceriksizsin, yetersizsin.

Burada olan şey, anne-baba tutumlarındaki tutarsızlık sonucu, sevgi ile eğitim arasındaki dengesizliktir. Sevgi; kabullenme, koruma, kollama ve sevecenlik gibi bütün olumlu duyguları içerir.
Eğitim ise; öğretilen her şeyi, bilgileri, becerileri, yasakları, kuralları, inançları, değer yargılarını, görgü kurallarını ve insanın sosyalleşmesi için gerekli olan tüm toplumsal değerleri kapsar. Gevşek eğitim verir ve yetersiz sevgi sunarsanız, ilgisiz-kayıtsız ebeveynler olursunuz ve çocuklarınızın da pasif-donuk, yetersiz, değersiz hissseden çocuklar olarak büyüme ihtimali artar.

Gevşek eğitim verir ama aşırı ilgi gösterir, sevgi sunarsanız koruyucu ebeveynler olur, sorumsuz-bencil-şımarık çocuklar büyütürsünüz. Sevgiyi aşırı göstermeye devam edip eğitimi de çok sıkı tutmaya çalışırsanız bu kez mükemmeliyetçi ebeveynler olur, çocuğu için herşeyin en iyisini isterken aşırı kontrollü, katı, acımasız çocuklar yetiştirmiş olduğunuzu farkedersiniz. Yetersiz sevgi gösterip aşırı disiplinle çocuk büyütüyorsanız bu kez de otoriter-reddedici ebeveynler olur, ve saldırgan-anti-
sosyal çocukların topluma katılmasına yol açmış olursunuz. Sevgisizlik de, aşırı sevgi de çocukta gerginlik yaratır, kendilerini tanımlamakta güçlük çekmelerine yol açar. Çocukların kendini bilen, duygu ve düşüncelerinin farkında olan kişiler olarak büyümeleri için sizin tutarlı davranışlarınıza ihtiyaçları var.

Sağlıklı çocukların büyüdüğü evlerde, anne-babalar tutarlı olur, sevgi ile eğitimi dengelerler, çocuklarını kendi haz ve sevgi nesneleri olarak görmek yerine hayata hazırlamak için sorumluluk hissederler. Çocuklarınızı hem sevip hem de ciddiye almak mümkün. Kendinizi ciddiye almakla başlayın, çocuklarınızla ilişkinizi geliştirebilirsiniz, değiştirebilirsiniz. Siz çocukken nelerden etkilenirdiniz hatırlayın. Bir çocuğun kendini nasıl iyi hissedebileceğini biliyorsunuz siz. Unuttuysanız, çocuğunuza sorun. Çocuğuna güvenen, dengeli bir ilgiyle büyüten ebeveynler olun.

Özden Bilgin